บล็อกนี้ ตั้งใจจะบันทึกไปเรื่อยๆ ให้ตัวเอง ครอบครัว เพื่อนฝูง และลูกน้อยหอยสังข์อ่านเมื่อโต (ถ้าตัวเองขยันอัพนะ) ฮ่า ..... เป็นบล็อกเปิดตัวลูกน้อยหอยสังข์ น้องเหนือ ก้อว่าได้ ......
แต่ก่อนจะเปิดตัว ขอทำตามสเต๊ปเหมือนแม่ลูกอ่อนทั่วไป คือ เล่าประสบการณ์ การคลอดลูกก่อน ฮ่าๆ
ก่อนคลอดก้อลุ้นกับแทบตายว่า ลูกน้อยจะเป็นพ่อกระต่ายน้อย หรือ พี่มังกรทอง ลุ้นกันตั้งแต่ย่างเข้าท้องเดือนที่แปด ยันเดือนที่เก้า จนขนาดที่ว่าจะแคนเซิลทุกงานคริสมาส ปีใหม่ ที่ฉลองบ้านนอก เพราะการณ์นี้ แต่คริสมาสผ่านไป .... ยังฉลองได้เหมือนเดิม ... แต่ขอผชว่า ขอกลับมาฉลองปีใหม่ที่บ้านนะ เพราะหมอที่ฝากท้องบอก ไม่น่าจะเกินอาทิตย์ถัดนั้น .... มากินกันที่บ้าน เค้าท์ดาวน์เสร็จ เริ่มปวดท้องจิ๊ดๆ กินอาหารหลักกันบนที่นอน คุณผช ป้อนอีกต่างหาก ตีสองวันที่ 1 มกรา ...... เริ่มปวดท้องหน่วงเป็นระยะๆ ...... ทนได้ ขอนอนก่อน .....
ตีห้า ....... เริ่มหนักขึ้นเรื่อยๆ .... ทุก 10-15 นาที .... เริ่มเปิดตำราว่าปวดท้องเกิดลูกมันเป็นไง ..... ทนได้ ....
เจ็ดโมงเช้า .......ปวดมากกว่าเดิม เริ่มลามไปทั่วท้อง ลูกในท้องเริ่มเตะๆ ......ทุก 5 นาที .... เริ่มหายามากิน
เก้าโมง ...... อาการปวดรวดร้าวเริ่มมา .....ทุก 3-5 นาที เปิดตำรา ... โทรหาหมอเพราะมีเลือดน้อยๆ ซึมมาด้วย .... โรงบาลบอก ... มาโลด ......
สิบโมงเช้า ..... ถึงโรงบาล ....หมอมาตรวจ บอกมดลูกเปิดเซนต์กว่า ... นอนรอมดลูกเปิดที่โรงบาลเนี่ยแหละ ...... แอดมิน .......
บ่ายสอง......หมอมา...... มดลูกเปิดสองเซนต์ แต่ชัวร์ว่าเกิดวันที่หนี่งแน่นอน ..... นอนปวดต่อไป .....
บ่ายสาม .... พยาบาลบังคับให้ใช้ยาสอดลดความเจ็บปวด ...แต่... ตรูไม่ยอมโว้ยยย ไม่เคยเอาไรใส่รูตู๊ด
หกโมงเย็น ......หมอมา .... มดลูกเปิดสองเซนต์ครึ่ง .... ต้องไปเดิน ........คิดถึงแม่มากตอนนั้น
สามทุ่ม .......ปวดมากกก แต่อาการปวดเริ่มเป็นทุกๆ 5 นาที .... พยาบาลบอก ไม่ถึงเวลา ไปอาบน้ำบรรเทา
ห้าทุ่ม ..... ถอดใจ ลูกน้อยคงไม่เกิดปีใหม่แน่นอน ...... เดินลงไปหา ผช ที่นอนรอในรถ ......เดินกันต่อไป
เที่ยงคืนครึ่ง ..... ปวดตลอดเวลา ..... นอนไม่ได้เลย ...ตื่นมาอาบน้ำ ..... ทนไม่ไหว ....ไปหาพยาบาล...
ตีหนึ่ง .... ย้ายห้องไปนอนรอที่ห้องคลอด .....
ตีหนึ่งครึ่ง ..... สายระโยงระยางเต็มตัว ....อะไรเป็นอะไรไม่รู้ เพราะจังหวะนั้น ตรูปวดต๊องงงงงงงงง
ตีสอง....มดลูกเปิด สามเซนต์ครึ่ง ..... ยังบล็อกหลังไม่ได้ ....รอต่อไป ..... จังหวะนั้นดิ้นพรวดๆๆ ละ
ตีสาม ....... เริ่มปัดทุกอย่างเพราะทรมานมากกกก ....หมอมา ....บล็อกหลังกันดีกว่า ... กริ๊ซซซซ
ตีสามสิบห้า .......หมอเชิญผช ออกไปก่อน จะบล็อกหลัง ..... แพทย์บล็อกหลังมา พยาบาลพร้อม อธิบายวิธีการโน้นนี่นั่น .... ตรูไม่สนแล้ว ....เออๆๆ จะทำไรทำ ..........
ตีสี่ ............ไม่รู้สึกไรเลย....นอกจาก เหนื่อยยยยยย .........หมอมาเจาะน้ำคร่ำออก
หกโมงเช้า ....... มดลูกเปิดหกเซนต์ ..... ลูกเหนื่อย........ ไข้ขึ้น ...... หมอตื่นตะหนก
เจ็ดโมงเช้า ........ สายยาปฏิชีวะนะ สามสายต่อในมือ ......
เก้าโมง .......... ยาหมด ....ไข้ลด ......มดลูกเปิดสิบเซนต์ พร้อมคลอด ....เย้ๆๆ ใส่ยาบีบมดลูกไป รู้สึกว่าลูกเลื่อนตัวมาแล้ว ....... หมอเปลี่ยนเวร .....
เก้าครึ่ง..... เริ่มหนักหน่วงเหมือนปวดอี้ แต่หมอบอกคุณลูกเลื่อนตัวมาที่เชิงกรานแล้ว เย้ๆๆ.... แต่เริ่มแอบเจ็บ กดยาลงไปๆ
สิบโมงครึ่ง ....... หมอมาพร้อมอุปกรณ์การคลอด พยาบาลพร้อม อธิบายว่าเบ่งตอนไหนยังไงอะไร บลาๆ ตอนนั้น เริ่มประหม่า เพราะไม่รู้จะเบ่งไงให้เร็ว ....... แล้วจากนั้น หนึ่งสองสาม เบ่งโลดดดดดดด
สิบโมงสี่สิบห้า .... เบ่งไปสองรอบแล้ว ..... หัวลูกจะออกมาได้แล้ว .... เบ่งแบบว่า ลมจากไหนไม่รู้มาหมด
สิบโมงสี่สิบเจ็ด .... มาแล้ว เบ่งโลดดดดดดดดดดดดดดดด กริ๊ซซซซ เบ่งสุดพลัง
สิบโมงห้าสิบสองนาที ...............แง๊ๆๆๆๆๆ เสียงลูกน้อย กริ๊ซซซก่อนเลย ....
จากนั้นก้อเป็นโมเมนต์ ร้องไห้กันทั้งสองพ่อแม่ลูก แข่งกับลูกน้อย หมอตัดสายสะดือปุ๊บ ลูกน้อยมานอนแนบอกแม่ ...........น้ำตาไหลพรากกกกก เป็นโมเมนต์ที่สุดยอด ส่วนพ่อถ่ายรูปๆๆๆๆ น้ำตาไหลพรากกกก
สิบเอ็ดโมงกว่า .............พ่อไปกับหมอกับลูกจัดการวัดตัว ชั่งน้ำหนัก ทำความสะอ่าย อีทีซี อีแม่นอนให่หมอทำความสะอาดต่อไป ...........
บ่ายสอง ........... ออกจากห้องคลอด .............. เข้าสู่โหมด แม่ลูกอ่อนเต็มตัว .........
