My First Vaccine : วัคซีนตัวแรกของผม

+++ต่อจากบล็อกก่อน อิป้อกะอิแม่ก้อพานายเหนือไปฉีดวัคซีน ซึ่งวันนั้น นัด PMI ไว้ตอนเช้า เพื่อชั่งน้ำหนัก แล้วตอนบ่ายก้อไปหา กุมารแพทย์ประจำตัวนายเหนือ น้ำหนักนายเหนือขึ้นดีมาก ซึ่งปกติแล้วเด็กต้องขึ้นประมาณ 25-30 กรัมต่อวัน แต่พระเอกของเราดั้มไป 40 กรัมต่อวัน แก้มเริ่มยุ้ย คางเริ่มเป็นสองชั้น จะเป็นเห็นคออยู่แล้ว หมอที่เพเอ็มอี น่ารักมาก จับฮีฟัดจนฮีโวยวาย ไม่รู้เพราะไม่ชอบหรือ เหม็นไม่รู้ ฮ่าๆๆ ตกบ่าย ช่วงเวลาระทึกใจของอิป้ออิแม่ก้อบังเกิด ........ กุมารแพทย์ตรวจสุขภาพฮีไป อิชั้นก้อถามๆเรื่องนม เรื่องลูกน้อยนอนดิ้นมากกจนมากที่สุดตอนกลางคืน โวยวายโดยไม่มีสาเหตุ อีทีซี ชีก้อตอบมาว่า ลูกหล่อนน่ะ ปกติดีมากก แต่หล่อนอ่ะป่วย ฮ่าๆๆ ปรากฏว่า ชีบ่นว่า แม่จิตตกเกินไปทำลูกเครียด ซะงั้นตรู +++
ตอนนี้ คอฮีเริ่มแข็งมาก กุมารแพทย์พอใจในพัฒนาการฮีมากๆๆ บอก โตเร็ว แข็งแรง แค่นี้คนเป็นพ่อเป็นแม่ก้อดีใจจะแย่แล้ว +++++

และแล้ว ก้อถึงเวลาวัคซีน ลุ้นระทึกมาก เพราะกลัวฮีจะกริ๊ซหลอนกุมารแพทย์ แต่ปรากฏว่า แอ๊ะๆ อยู่สองนาที จากนั้นก้อ ไม่มีวี่แววว่าจะเจ็บ โดนไปเข็มเดียวที่ต้นแขน อิป้ออิแม่เซอร์ไพส์ ฮีไม่โวยวาย เดือนหน้าเจอสองเข็ม ไอ่หนูเอ้ยยยยยยย +++++
กลับมาถึงบ้านวันนั้นทั้งวัน ฮีหลับปุ๋ย ไม่มองหน้ามองตาใครอะไรทั้งนั้น จนคิดว่าหมอแอบใส่ยานอนหลับป่าวฟระ อีกวันต่อมาก้อเรียบร้อยน่ารักซะเหลือเกิ๊นนนนน อิแม่แอบดีใจว่า ว้ายยย ลูกชั้นนนนน น่ารักมาก เตรียมตัวจะพาไปออกงานบ้านพี่น้องเต็มที่ แต่ทว่า ++++++
อีกวันถัดมา ........ฮี โยเย นันสตอป ตั้งแต่ ตีห้า ยัน สามทุ่ม กินได้ แต่ร้องไห้ตลอดเวย์ ไม่หลับไม่นอน กริ๊ดๆๆ อย่างเดียว จิตตกค่ะ จิตตก  ได้แต่ปลอบไป เต้นตั้งแต่ ไก่ย่างถูกเผา ยัน เลดี้กาก้า ฮีก้อไม่สนอกสนใจ ทั้งๆ ที่ปกติ ฮีชอบเห็นแม่เต้นมากกกกก  +++++++ อิป้อทนไม่ไหว โทรหาหมอตอนดึก ++++
หมอมาตอนสี่ทุ่มกว่า ....... คุณลูกน้อยหอยสังข์ เงียบตั๊บ ทำหน้าตา บ๊องแบ้ว น่ารักน่าเอ็นดู ไอ่หนูของแม่ น่าเบริด์มากกกกกกกส์ หมอก้อบอกไม่เป็นไร คิดว่าเป็นเพราะวัคซีนที่ฉีด ฮีไม่มีไข้เลย แต่อาจจะไม่สบายตัว ปวดแขนไร พรุ่งนี้ก้อหาย ผลของวัคซีนมีผล 2 วันเท่านั้น ............
จากคืนนั้น ฮีหลับยาวทั้งคืน อีกวันมา ก้อดีขึ้น อ้อแอ้ เอาะแอะตามประสา แต่น้อยลงกว่าเดิมมาก อิป้ออิแม่เลยตัดสินใจ จะพาไปอยู่บ้านนอก อาทิตย์เว้นอาทิตย์ เพราะอิป้อกลัวอิแม่จิตตก ทำลูกเครียด ไปเจอพ่อแม่พี่น้อง ปู่ย่า ป้าๆน้าๆ ที่บ้านนอก ฮีจะได้คุ้นเคยกับคนเยอะๆ อารมณ์จะได้ดีทั้งแม่ทั้งลูก +++

++++ ตอนนี้ อยู่บ้านนอก ตั้งแต่มาจนถึงวันนี้ ฮีเหมือนดีขึ้นๆ เรื่อยๆ นั่งเล่นเก้าอี้โยกนานขึ้น นอนกลิ้งที่พรมของเล่นฮีได้ ปล่อยให้นอนเล่นบนเตียงได้ อาการติดมือแม่เหมือนจะดีขึ้นแต่ก้อยัง อุ้มหน่อยๆ อยู่ ใครๆก้ออุ้มๆ น่ากลัวจะติดนิสัยให้อุ้มป่าวไม่รู้ +++++ แต่ตอนนี้แม่สบายใจมากก ที่เห็นลูกน้อยหอยสังข์เป็นอย่างงี้ ++ แต่คนที่สบายใจสุดๆๆมากกว่าแม่คือ คุณยายลูกน้อยนั่นเอง ฮ่าๆๆ ตอนนี้สองยายที่บ้านคงนอนหลับสบายกันบ้างละ ฮ่าๆ

รักนะลูกจ๋า